Ζωντανά στο Temple Bar Athens
Περίμενα πάρα πολύ καιρό για να επανέλθω στην μουσική σκηνή της Αθήνας. Όχι μόνο σαν μουσικός η ίδια, έχοντας κάνει την μεγάλη έξοδο στο Λονδίνο για να ζήσω το όνειρο, όπως έχουν κάνει πολλοί από την Αθήνα. Έτσι αποφάσισα να επανέλθω φορώντας το καπέλο του δημοσιογράφου και το μόνο που μπορώ να πω γι’αυτό είναι πως ήταν μια ευλογία. Ήταν ένα δώρο από το σύμπαν γιατί είδα μια από τις πιο μαγνητικές ερμηνείες που έχω δει ποτέ στην Αθήνα έως σήμερα. Οι Efterklang θα μείνουν στην ιστορία ως μια από τις καλύτερες μπάντες που μπορούμε να δούμε ζωντανά. Είναι καθηλωτικοί, ταπεινοί, άγριοι και θερμοί. Είναι μια κοινότητα από μόνοι τους. Αγαπούν το κοινό και το κοινό τους αγαπά επίσης. Θα προσπαθήσω να είμαι αντάξια της ικανότητας τους κι έτσι θα ξεκινήσω με αυτά τα λόγια:
Η μουσική πρέπει να ακούγεται ζωντανά και όλοι μπορούμε να νιώσουμε την δύναμη μιας μπάντας ή ενός καλλιτέχνη μόνο όταν τους δούμε στην σκηνή. Οι Efterklang ανθούν όταν ερμηνεύουν την μουσική τους όπως οι καλλιτέχνες διψούν για έμπνευση. Είναι μια ανάγκη, ένας τρόπος ζωής. Έτσι το Σάββατο 30 Απριλίου το κοινό σε ένα από τα καλύτερα μαγαζιά της Αθήνας, που πολλοί δυστυχώς δεν γνωρίζουν, το Temple Bar ήταν παρόν σε μια βραδιά μαγείας υπό την ευγενική χορηγία της ανερχόμενης δισκογραφικής εταιρίας United We Fly.
Έφτασα πάνω στην ώρα για να δω το opening act (δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω την Ελληνοσουηδική μπάντα Πλάση) την Αθηναϊκή κολεκτίβα No Clear Mind. Μια ταλαντούχα μπάντα που συνδυάζει την ροκ, indie και μια σταλιά από post-wave Americana στροβιλισμένα σε μια ατμοσφαιρική δροσιά ψυχεδέλιας. Ταπεινοί αλλά ικανοί μουσικοί ενάλλασσαν τα μουσικά όργανα γοργά, χαροποιώντας το κοινό με τις ειλικρινής μπαλάντες τους και τα θλιβερά φωνητικά τους. Είναι φανερό πως αυτοί οι μουσικοί έχοντας τον ολικό δημιουργικό και πειραματικό έλεγχο δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει που μας δείχνουν πως είναι η underground ροκ και indie σκηνή των συγκροτημάτων που τραγουδούν στα αγγλικά στην Αθηναϊκή μουσική σκηνή. Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε πως δεν υπάρχει χώρος για τους μουσικούς που τραγουδούν στα αγγλικά στην Αθηναϊκή μουσική σκηνή, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως αυτή η πόλη εκρήγνυται από ταλέντα. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να σκάψετε λίγο παραπάνω για να βρείτε όλα τα κρυμμένα διαμάντια που έχει να προσφέρει. Η μπάντα έπαιξε ένα ολόκληρο σετ και στο τέλος της ερμηνείας τους ευχαρίστησε ντροπαλά το opening act της βραδιάς. Αυτό είναι κάτι που πάντα θαυμάζω, το κοινό θα πρέπει πάντα να εκτιμά το support act της βραδιάς όπως κάνει και για το πρώτο όνομα. Γιατί το πρώτο όνομα ξεκίνησε σαν opening act πριν φτάσει εκεί που είναι τώρα. Ήταν μια υπέροχη και συναρπαστική ερμηνεία από αυτούς τους νεαρούς!
Ανέβηκα στο μισοφωτισμένο επάνω επίπεδο του μαγαζιού όπου από εκεί είχα την πιο επική θέα και τον καλύτερο ήχο για να δω μια μπάντα που είναι ξεκάθαρα ερωτευμένη με την μουσική. Ως μέρος της περιοδείας τους, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2021, οι Efterklang επέστρεψαν στην Αθήνα για μια πολυαναμενόμενη εμφάνιση στο Temple, η οποία θα επικεντρωθεί στο τελευταίο τους άλμπουμ Wildflowers. Για παραπάνω από 20 χρόνια οι Efterklang έχουν ωθήσει τα όρια της πειραματικής, ηλεκτρονικής και συναισθηματικής ποπ δωματίου. Απόψε ο ήχος τους απέδειξε με απόλυτη τελειότητα πως είναι ο ορισμός του genre bending, η μουσική τους δεν ανήκει σε ένα μόνο είδος. Οι τρεις φίλοι Danes Mads Brauer, Rasmus Stolberg και Casper Clausen συνοδευόμενοι από γκεστς όπως η μαγευτική EspiChicoque και τον πιανίστα/κλαρινίστα Simon Toldam πήραν το κοινό σε ένα άγριο ταξίδι για χορό – από εμποτισμένη ηλεκτρονική τζαζ σε ποπ πειραματικές αρμονίες που έμοιαζαν να είναι τόσο καλά εκτελεσμένες που με έκαναν να αναρωτηθώ αν στην πραγματικότητα άκουγα τον δίσκο τους και όχι εκείνους να παίζουν ζωντανά. Οι κυκλοθυμικές μελωδίες τους αναδύονταν από την δεξιοτεχνική ικανότητα του Casper Clausen, ο οποίος κυριολεκτικά εντυπωσίασε το κοινό με την απαράμιλλη μαγκιά του, χαρά και αγνότητα ενός ερμηνευτή που απολαμβάνει με την παιδιάστικη του συμπεριφορά αλλά με το είδος της μουσικότητας που αποκτάται από χρόνια εμπειρίας. Ο Clausen επιβεβαίωσε την σύνδεση του με το κοινό όσο πιο ειλικρινά μπορούσε, μερικές φορές λέγοντας απλώς «Καλησπέρα Αθήνα, είναι ωραία που ξαναβρισκόμαστε εδώ» κι αργότερα με την καταπληκτική ερμηνεία του που σύντομα θα γινόταν η καλύτερη που έχω δει. Με την ταλαντούχα ντράμερ Espi που η φωνή της με εντυπωσίασε, τον πιανίστα Toldam και τις καταπληκτικές τζαζ ικανότητες του και με τους Stolberg και Brauer να έχουν πλήρη αντίληψη της μαγείας που δημιουργούσαν, κάθε τραγούδι έμοιαζε με ένα πρελούδιο μιας έρευνας της ίδιας της μπάντας για κάτι βαθύτερο από μια καλλιτεχνική ταυτότητα. Αυτό έγινε ακόμα πιο εμφανές στο τραγούδι «Sedna» και αργότερα στο λιτό «Hold me close when you can». Το «Cutting Ice to Snow» ήταν συγκινητικό και καταιγιστικό και αν κοιτούσατε πολύ προσεκτικά ίσα που θα μπορούσατε να δείτε την ικανή Ολλανδική κολλεκτίβα και την ανάγκη της να παίξει στην σκηνή μετά από αυτά τα δύο περίεργα χρόνια. Ύστερα ήταν το «Living Other Lives» που έμοιαζε με έναν ύμνο που δεν ξέραμε πως χρειαζόμαστε. Ένα κάλεσμα σε όσους έχουν παρασυρθεί, ένα είδος πνευματικού καλέσματος για να μας καθησυχάσουν πως όσοι περιπλανούνται δεν είναι χαμένοι. Αυτό που έγινε μετά με έκανε να δακρύσω, ο Clausen κατέβηκε από την σκηνή και πήγε στο μπαρ τραγουδώντας χαλαρά το «Modern Drift». Καθώς ακουμπούσε στην άκρη του μπαρ σε μια στάση που θύμιζε τον Yogi (και γιατί όχι) χαμογελούσε την ώρα που τραγουδούσε και όταν τελείωσε γύρισε γοργά προς το κοινό και τους ζήτησε να καθίσουν μαζί του στο πάτωμα καθώς τους έκανε καντάδα με την γεμάτη συναίσθημα φωνή του με το τραγούδι «Aabent Saar».
Όλοι έμειναν εκεί, σε εκείνη την στιγμή, μαζί σαν μια κοινότητα, κάτι που ήταν σίγουρα η πρόθεση της μπάντας. Κι έτσι απλά η μουσική ξαναζωντάνεψε στην μέση του τραγουδιού και η μπάντα χόρεψε χαρούμενα στην σκηνή στα δύο τελευταία τραγούδια αφήνοντας το κοινό να χορεύει και να στροβιλίζεται με μια απίστευτη ενέργεια και χαρά που σε έκανε να νιώθεις πως θα μπορούσες να γνωρίσεις την αγάπη της ζωής σου ακριβώς εκείνη την στιγμή. Κι όπως λέει και η ίδια η μπάντα αυτό που θέλουν είναι «όχι να παίζουν για το κοινό, αλλά να ερμηνεύουν και να δημιουργούν μουσική με το κοινό».
Ήταν μια βραδιά που θα θυμάμαι για πάντα και πιστεύω πως το ίδιο ισχύει για όλους όσοι βρίσκονταν εκεί. Αν τα σόου της United We Fly είναι τόσο καλά όσο λέει ο κόσμος, τότε αυτή ήταν μια από τις πιο πολλά υποσχόμενες εκδηλώσεις.
Άρθρο: Lara Eidi
Μετάφραση: Miss North Team
© Miss North 2022
